Νουθεσίες περί συναναστροφών..

Να μη θέλουμε να γαληνέψουμε δήθεν τους άλλους, εαν οι ίδιοι δεν έχουμε την εσωτερική γαλήνη της ψυχής. Ούτε να επιδιώκουμε εξωτερική γαλήνη απο τον πνευματικό μας, εαν δεν συμφιλιωθούμε πρώτα εσωτερικά με τον άνθρωπο που πληγώσαμε ή αδικήσαμε, ενω υπάρχει η δυνατότητα να τον βρούμε. Ούτε και να χρησιμοποιούμε ελαφρυντικά στην εξομολόγηση μας γιατι αυτά γίνονται "βαρυντικά" για την συνείδηση μας..

Τον πολυ ταπεινό και ευαίσθητο δεν πρέπει να τον ελέγχουμε σκληρά, διοτι μπορεί να φορτωθεί περισσότερο βάρος απ΄οτι έσφαλε, και φόβος είναι να καμφθεί..

Τον εγωιστή και πεισματάρη δεν θα πρέπει να επιμένουμε να τον ταπεινώσουμε με λόγια αλλα με προσευχή και ταπείνωση, γιατι εαν επιμένουμε, και αυτός θα αφρίζει, και ο άλλος θα κουράζεται, θα ιδρώνει και θα στεναχωρείται.

Η αδιάκριτη συμπεριφορά τις περισσότερες φορές κάνει μεγαλύτερο κακό και απο την συμπεριφορά των πολύ τρελλών που σπάνε κεφάλια, διότι οι αδιάκριτοι με τα κοφτερά τους λόγια πληγώνουν ευαίσθητες καρδιές και πολλές φορές τις τραυματίζουν θανάσιμα ( φέρνουν ψυχές σε απόγνωση).

Όπως πάλι πολυ κακό κάνει και η κοσμική ευγένεια που υποκρίνεται, γιατι ξεγιελιέται κανείς, ανοίγει την καρδιά του και χαραμίζει τελικά την ευλάβεια του στον κοσμικό άνθρωπο, που δεν ξέρει τι θα πεί ευλάβεια.( Σαν να δίνει κανείς χρυσές λίρες σε ανθρώπους που ξέρουν μόνο τις μπρούτζινες δραχμές ).

Ούτε και να χάνουμε την ώρα μας άσκοπα, νουθετώντας ανθρώπους πνευματικά, ενω αυτοί αναπαύονται στις κοσμικές συζητήσεις και εγωιστικά να εκφέρουν γνώμες.

Με γνωστούς ανθρώπους , όταν δεν υπάρχει κοινό θέμα συζητήσεως, καλα είναι να προσέχει κανείς στην συζήτηση, γιατί αρχίζει μεν πνευματική και καταλήγει σε γυναικείο κουτσομπολιό, και δεν φτάνει που χάνει κανείς την ώρα του, αλλά χάνει και την ψυχή του με την κατάκριση, ενω δεν έχουμε δικαίωμα να κρίνουμε κανέναν, ούτε καταστάσεις, αλλα εαν μπορούμε πρέπει να βοηθήσουμε μια κατάσταση μετα απο την πονεμένη μας συζήτηση. Ούτε και πεθαμένους πρέπει να καταδικάζουμε, γιατι οι ψυχές όλων των ανθρώπων ευτυχώς που είναι στα χέρια του Θεού, και θα βρούμε, πιστεύω, έλεος.

Αυτό που επιβάλλεται σε κάθε ορθόδοξο, είναι να βάζει την καλή ανησυχία και στους ετερόδοξους, να καταλάβουν δηλαδή οτι βρίσκονται σε πλάνη, για να μην αναπαύουν ψεύτικα τον λογισμό τους, και στερηθούν και σ΄αυτη την ζωή τις πλούσιες ευλογίες της ορθοδοξίας και στην άλλη ζωή στερηθούν τις περισσότερες και ΑΙΩΝΙΕΣ ευλογίες του Θεού.

Αυτόν που πρέπει να κρίνουμε σκληρά, και έχουμε το δικαίωμα, είναι ο κακός μας εαυτός, τον οποίο εαν δεν τον τιμωρήσουμε μόνοι μας σ΄αυτήν την ζωή, για τα σφάλματα που έκανε, και δεν κόψουμε και τις κακές επιθυμίες μας, θα μας τιμωρήσουν αυτά αιώνια.

Επομένως δεν μας είναι απαραίτητο να ξέρουμε και πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, διότι οταν πεθάνει κανείς, κρίνεται ανάλογα στην κατάσταση που τον βρίσκει ο θάνατος.

Ο Καλός Θεός ας μας δώσει καλή μετάνοια για να κληρονονήσουμε σαν παιδιά Του τον παράδεισο, που μας ετοίμασε σαν φιλόστοργος πατέρας. Αμήν. - π. Παϊσιος Αγιορείτης