Γιατί σκέφτηκες τόσο άδικα απέναντι στην κρίση του Θεού?

Ένας ερημίτης, ένας σπηλαιώτης ασκητής, είχε έναν υποτακτικό, και κάποια μέρα του έδωσε το εργόχειρο και του είπε: - Παιδί μου, να πάς κάτω στην πόλη να το πουλήσεις, να αγοράσεις τα χρειαζούμενα και να επιστρέψεις. Ο μοναχός, ως καλός υποτακτικός, κατέβηκε και έκανε μερικές ημέρες μέχρι να διαθέσει το εργόχειρο.

Κατα τις μέρες εκείνες είδε μια κηδεία πολλή λαμπρή, με τα πλέον εξεζητημένα μέσα πολυτελείας εκείνου του καιρού. Άμαξες και ζώα και λαμπρότητες. Είδε την κηδεία να πορεύεται με κόσμο πολύ με ένα καιρό ηλιόλουστο, μια πάρα πολύ χαρούμενη μέρα κλπ. Απορώντας σκεφτόταν.. " ποιός μεγάλος άνθρωπος να πέθανε και τόσο λαμπρή κηδεία να γίνεται?.." Ρώτησε κάποιον περαστικό, και του είπε οτι η πρώτη πόρνη γυναίκα της πόλεως πέθανε.

Αντιπαρήλθε το γεγονός αυτό, τελείωσε τις ημέρες, που χρειάστηκε να πουλήσει το εργόχειρο, και επέστρεφε στο γέροντα του.

 Όταν έφτασε προ της σπηλιάς, άκουσε μέσα βογγητά και μουγκρητά ζώου, και αυτό ήταν ένα λιοντάρι, που κατασπάραζε τον γέροντα ασκητή,  τον εξαϋλομένο άνθρωπο. Αμέσως σαλεύτηκε ο νούς του, θόλωσε η διάκριση και είπε.. : " μα η πόρνη με τόση λαμπρότητα και τιμές να κηδευτεί, και ένας άγιος άνθρωπος να υποστεί εναν τόσο σκληρό θάνατο, να τον τρώει το θηρίο? Ποιά η κρίση του Θεού?

" Έβλεπε με το νού του, αδικία και αδιακρισία Θεού, και σκέφτηκε να επιστρέψει στον κόσμο, διότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα είχε διδαχθεί. Και όταν γύρισε τα βήματα του προς τον κόσμο, ο Θεός επέβλεψε δι΄ευχών του γέροντα του και του παρουσιάστηκε άγγελος Θεού, ο οποίος του είπε ¨ Γιατί σκέφτηκες τόσο άδικα απέναντι στην κρίση του Θεού? - Μα πώς να μην σκεφτώ, άγγελε μου, έτσι, την στιγμή που είδα τόσο διαφορά στο τρόπο του θανάτου, ανάμεσα στο γέροντα μου, που ήταν ένας άγιος άνθρωπος, και σε κείνη την πόρνη γυναίκα..?

- Ναί, έτσι προφανώς φαίνονται τα πράγματα αλλά η κρίση του Θεού είναι διαφορετική. Η πόρνη γυναίκα, σαν άνθρωπος κι αυτή, είχε κάνει ορισμένες πράξεις καλές. Και ο γέροντας πρίν έρθει να ασκητέψει, σαν άνθρωπος λαϊκός, είχε κι αυτός ορισμένες αμαρτίες. Στην πόρνη, για τις καλές πράξεις, ο Θεός της απέδωσε το δίκαιον όφλημα και έτσι δεν της χρωστά τίποτε. Επειδή ήταν βεβαρημένο το παρελθόν της, έπρεπε να της αποδώσει τις ολίγες πράξεις της με μια δίκαιη ανταπόδοση, εξ ού και οι τιμές και η ηλιόλουστη μέρα και τα μέσα μεγαλοπρέπειας, έτσι δεν της χρωστά τίποτα.

Ο δε γέροντας εξόφλησε το χρέος των αμαρτιών του, που είχε κατα κόσμον, και απήλθε με την δίκαιη κρίση του Θεού, ολόλαμπρος, εντελώς καθαρός, μη έχοντας κηλίδα στο ένδημα της ψυχής του. Μόλις ο ταπεινός υποτακτικός άκουσε απο τον άγγελο την κρίση του θεού, οπωσδήποτε ζήτησε συγνώμη, εμέμφη τον εαυτό του και γύρισε στην ασκητική ζωή, στη σπηλιά του γέροντος του.

Γι΄αυτό δεν πρέπει να τρέχουμε ασυλλόγιστα και να κρίνουμε οιονδήποτε θάνατο και πράξη ανθρώπου. Ο Θεός δεν οικονομεί μόνο την σωτηρία του απελθόντος, αλλά φροντίζει να βοηθήσει και εμάς τους ζώντας, για να διορθώσουμε ο καθένας τον εαυτό του. Ο καθένας να τα βάλει κάτω, και να ιδεί οτι όλα τα ανθρώπινα είναι ματαιότης και οτι η ζωή του ανθρώπου είναι πραγματικά ένα όνειρο.

Σαν όνειρο που είναι η ζωή, να φροντίσουμε να μην τη δώσουμε μεγάλη σημασία, αλλά ο καθένας ας προσέξει να διορθώσει την συνείδηση του, να την καθησυχάσει απο τους ελέγχους, να της κάνει υπακοή, και έτσι, όταν έρθει ο φυσικός θάνατος, οποιοσδήποτε κι αν είναι αυτός, να βρεθεί έτοιμος. 

Πηγή: Βιβλίο " Η τέχνη της σωτηρίας " - Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεϊτου