"Εμείς οι άνθρωποι του κόσμου τούτου, δυστυχώς είμαστε δούλοι της αμαρτίας, δούλοι των παθών μας και δεν θέλουμε να κατανοήσουμε οτι ο χρόνος της ζωής μας είναι βραχύς, σήμερα είμαστε και αύριο φεύγουμε δια το ταξίδι το αιώνιο και " μακάριοι οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες άρτι "

Ἡ καύση τῶν νεκρῶν καὶ οἱ ἄνθρωποι τῆς πυρκαϊᾶς

Τὸ θέμα τῆς καύσεως τῶν νεκρῶν, ποὺ συζητιέται ὅλο καὶ περισσότερο κάθε μέρα, μέχρι νὰ γίνῃ πράξη μὲ νομοθετικὲς ρυθμίσεις -παρὰ τὶς ὅποιες ἀντιδράσεις- ἐντάσσεται στὸ πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μας, μιᾶς ἐποχῆς, ποὺ ἀπὸ τὴ μιὰ κόπτεται πὼς τάχα εἶναι ἀνθρωποκεντρικὴ (δηλαδὴ τὰ πάντα γιὰ τὸν ἄνθρωπο) καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη σὲ καίριες στιγμὲς τοῦ ἀνθρώπου ἀποδεικνύεται ἰδιαίτερα κυνικὴ καὶ ἀπάνθρωπη.

Ἡ Ἐκκλησία μας, ὁ μόνος Νοῦς ποὺ ἔμεινε ὄρθιος στὴ γῆ γιατὶ στηρίζεται ἀπ᾿ τὸν οὐρανὸ καὶ γι᾿ αὐτὸ δὲν σάλεψε, ὅπως σαλέψαμε ἢ κινδυνεύουμε νὰ σαλέψουμε ὅλοι μας, θὰ ἀγωνισθῆ καὶ πάλι νὰ μᾶς φέρῃ στὰ συγκαλά μας καὶ σ᾿ αὐτὸ τὸ θέμα, ὅμως τὸ τελικὸ ἀποτέλεσμα θὰ κριθῆ ἀπὸ τὸ ἂν τελικὰ θέλουμε νὰ ἀφυπνισθοῦμε ἢ συνηθίσαμε νὰ ἀποφασίζουν ἄλλοι γιὰ μᾶς χωρὶς ἐμᾶς, γιατί πάσχουμε ἀπὸ τὸ σύνδρομο τοῦ παλιμπαιδισμοῦ καὶ νοιώθουμε ἀσφάλεια καὶ εὐτυχία ὅταν στὶς δύσκολες ἀποφάσεις ξαναμπαίνουμε στὴν ἰδιότυπη «κούνια» μας καὶ πιπιλᾶμε τὸ δάχτυλό μας!...

* * *
Ἀσφαλῶς ὑπάρχουν πολλὰ θεολογικὰ ἐπιχειρήματα γιὰ τοὺς πιστοὺς Ὀρθοδόξους χριστιανούς, μὲ τὰ ὁποῖα καταδεικνύεται τὸ ἀπαράδεκτο τῆς καύσεως τῶν νεκρῶν. Ὅμως αὐτὰ δὲν θὰ ἔχουν καμμιὰ ἀποτελεσματικότητα χωρὶς τὴ δική μας –τοῦ καθενός μας– λογικὴ καὶ θεολογικὴ συμμετοχή.

Πολλὲς φορὲς νοιώθει κανεὶς γραφικὸς ὅταν ἐπιχειρηματολογεῖ μπροστὰ σὲ ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν κάνει τὴ σκοπιμότητα ἀλήθεια, σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε νὰ θέλουν νὰ κάψουν μετὰ τὸ θάνατο τοὺς τὸ ἴδιο τους τὸ σῶμα!

Οἱ ἄνθρωποι τῆς ... «πυρκαγιᾶς»
Πρόκειται γιὰ ἀνθρώπους ποὺ ὁ σοφὸς λαός μας ἀποκαλεῖ, ἤδη προτοῦ πεθάνουν ἀνθρώπους τῆς ... «πυρκαγιᾶς». Καὶ εἶναι πράγματι γιὰ κάψιμο, ἀφοῦ δὲν ἄφησαν μέσα τους τίποτα ποὺ νὰ θυμίζῃ τὴν καταγωγή τους, τίποτα ποὺ νὰ θυμίζῃ Θεό.

Οἱ ἄνθρωποι τῆς «πυρκαγιᾶς» εἶναι αὐτοὶ ποὺ σ᾿ ὅλη τη ζωή τους κάνουν τὰ πάντα γιὰ νὰ λατρέψουν τὸ σῶμα τους, νὰ τὸ κάνουν τὸ κέντρο τοῦ σύμπαντος καὶ τῆς προσοχῆς καί, τελικά, μ᾿ αὐτὸν τὸν τρόπο καταντοῦν τὸ σῶμα τους σκέτες σάρκες χωρὶς κανένα διακριτικὸ προσώπου καὶ ζωῆς ὥστε νὰ βρῇ ὁ Θεὸς μέσα τοὺς τόπο ἀναπαύσεως καὶ γι᾿ αὐτὸ ἀναχωρεῖ ἀπ᾿ αὐτούς: «οὗ μὴ καταμείνῃ τὸ πνεῦμά μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις εἰς τὸν αἰώνα διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας» (Γεν. 6,3). Καὶ ὅταν ἀναχωρήσῃ ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο ἀρχίζει τὸ μίσος τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ δὲν ἡσυχάζει ἕως ὅτου ἐξολοθρεύση τελείως τὸ σῶμα του καὶ τὸ κάνει στάχτη!

Αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἄνθρωποι «ἐμπνεύσθηκαν» τὴν αὐτοκαταστροφὴ καὶ τὸ ὁλοκαύτωμά τους καὶ οἱ κατὰ πνεῦμα συγγενεῖς τους εἶναι αὐτοὶ ποὺ βάλθηκαν νὰ προπαγανδίζουν ὑποδεκνύοντας στὸν ταλαίπωρο λαό μας πὼς τὸ πιὸ σπουδαῖο ποὺ ἔχει νὰ κάνῃ γιὰ τὸ σῶμα του πεθαίνοντας εἶναι νὰ τό... κάψῃ!

Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη ἐκδίκηση ἀπὸ τὴν ἐκδίκηση τῆς ψυχῆς ποὺ παραμελήθηκε ἀπόλυτα σ᾿ ὅλη τὴν ἐπίγεια ζωὴ γιὰ νὰ δοθῇ ἀπόλυτη προτεραιότητα στὸ σῶμα της. Αὐτὴ ἡ ψυχὴ μισεῖ τελικὰ τόσο θανάσιμα τὸ σῶμα της ὥστε τὸ καίει(!).

Τὰ σώματά μας εἶναι ναὸς τοῦ Θεοῦ
Ἀντίθετα, οἱ πιστοί, γνωρίζουμε πὼς τὰ σώματά μας δὲν μᾶς ἀνήκουν, διότι δὲν εἶναι ἁπλὲς σάρκες, ἀφοῦ «ἐξαγορασθήκαμε» ἀπὸ τὸν Χριστὸ ποὺ ἔγινε Σῶμα μας καὶ Αἷμα μας. Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ἀφυπνίζει: «Οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματος ἐστιν, οὐ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν; Ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς· δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ» (Α´ Κορ. 6,19).

Οἱ πιστοὶ γνωρίζουμε ὅτι ὁ χωρισμὸς τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὸ σῶμα δὲν ἀχρηστεύει τὸ σῶμα ὥστε νὰ δικαιολογούμεθα νὰ τὸ κάψουμε, ὅπως καῖμε τὰ σκουπίδια, γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπ᾿ αὐτά! Καὶ τοῦτο, γιατί τὸ «κατ᾿ εἰκόνα» ὑπάρχει καὶ στὸ σῶμα μας καὶ ὄχι μόνο στὴ ψυχή μας. Αὐτὸ διατρανώνεται καὶ στὴ Νεκρώσιμη Ἀκολουθία: «Θρηνῶ καὶ ὀδύρομαι ὅταν ἐννοήσω τὸν θάνατον, καὶ ἴδω ἐν τοῖς τάφοις κειμένην τὴν κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ πλασθεῖσαν ἡμῖν ὡραιότητα...». Στὸν τάφο δὲν βρίσκεται ἡ ψυχὴ ἀλλὰ μόνο τὸ σῶμα μας, τὸ «κατ᾿ εἰκόνα» Χριστοῦ σῶμα μας.

Οἱ πιστοὶ γνωρίζουμε ὅτι οἱ Εἰκόνες δὲν καίγονται. Οἱ ναοὶ τοῦ Θεοῦ δὲν καίγονται καὶ ὅποιος αὐτὰ τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια καίει εἶναι ἱερόσυλος καὶ βέβηλος. Ἂν αὐτὰ ἰσχύουν γιὰ τὶς αἰσθητὲς εἰκόνες καὶ τοὺς χειροποίητους ναούς, πολὺ περισσότερο ἰσχύουν γιὰ τὶς ἔμψυχες εἰκόνες, γιὰ τὰ ἔμψυχα ἀρτοφόρια, γιὰ μᾶς δηλαδὴ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἀγαποῦμε τὸν Θεὸ καὶ παρὰ τὴν ἐλεεινότητά μας δὲν θέλουμε Αὐτὸς νὰ ἐγκαταλείψῃ οὔτε τὴν ψυχή, οὔτε τὸ σῶμα μας καὶ ἰδιαιτέρως μετὰ τὸν θάνατό μας ποὺ θὰ προσδοκοῦμε τὴν Ἀνάσταση τῶν σωμάτων μας ἀπὸ τὰ ταμεῖα τοῦ Θεοῦ.

Ὁ κόκκος τοῦ σίτου καὶ τὸ σῶμα μας
Ὁ Χριστὸς μᾶς ἔδειξε τὸν κόκκο τοῦ σίτου, ποὺ τὸν παρομοίωσε μὲ τὰ σώματά μας καὶ μᾶς ἐξήγησε ὅλη τη διαδικασία ποὺ θὰ ἀκολουθηθῆ μέχρι τὴν κοινὴ Ἀνάσταση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Μᾶς εἶπε ὅτι ὁ σίτος, τὸ σῶμα μας, πρέπει νὰ σπαρῇ ὅταν πεθάνῃ, νὰ σπαρῇ στὴ γῆ, νὰ λυώσῃ, ὅπως ὁ κόκκος τοῦ σίτου ποὺ λυώνει, καὶ ὕστερα, νὰ ἀναστηθῇ ἔνδοξο τὸ σῶμα μας, σὰν τὸ στάχυ ποὺ ἀνατέλλει ἔνδοξο καὶ κατάκαρπο ἀπὸ τὸν λυωμένο καὶ ἀφανισμένο κόκκο τοῦ σιταριοῦ!

Αὐτὰ δὲν τὰ γνωρίζουν ὅσοι εἶναι ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Αὐτοὶ γνωρίζουν μόνο τὸν θάνατο σὰν ὁριστικὸ τέλος καὶ ὄχι σὰν ἀρχή, τῆς αἰωνίου ζωῆς ἀπαρχή. «Ἀγνωσίαν γὰρ Θεοῦ τινες ἔχουσι», μᾶς ἐξηγεῖ ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος καὶ μᾶς κατηχεῖ: «Ἀλλ᾿ ἐρεῖ τις πῶς ἐγείρονται οἱ νεκροί; ποίῳ δὲ σώματι ἔρχονται; Ἄφρον, σὺ ὃ σπείρεις οὐ ζωοποιεῖται, ἐὰν μὴ ἀποθάνῃ· καὶ ὃ σπείρεις, οὐ τὸ σῶμα τὸ γεννησόμενον σπείρεις, ἀλλὰ γυμνὸν κόκκον, εἰ τύχοι σίτου ἤ τινος τῶν λοιπῶν. Ὁ δὲ Θεὸς αὐτῷ δίδωσι σῶμα καθὼς ἠθέλησε, καὶ ἑκάστῳ τῶν σπερμάτων τὸ ἴδιον σῶμα... οὕτω καὶ ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν, σπείρεται ἐν φθορᾷ, ἐγείρεται ἐν ἀφθαρσίᾳ... σπείρεται σῶμα ψυχικόν, ἐγείρεται σῶμα πνευματικόν» (Α´ Κορ. 15, 34-44). Σπείρεται τὸ σῶμα, δὲν καίγεται. Ὅπως καὶ ὁ κόκκος τοῦ σιταριοῦ δὲν καίγεται γιὰ νὰ βλαστήσῃ ἀλλὰ θάβεται καὶ λυώνει.

Ἡ διαδικασία τοῦ σιταριοῦ εἶναι ἡ προτύπωση τῆς δικῆς μας πορείας ἀπὸ τὴν ταφή μας στὴ γῆ πρὸς τὴν Ἀνάσταση. Γι᾿ αὐτὸ βράζουμε τὸ κόλλυβο στὰ μνημόσυνα.

Ἡ ταφὴ στὴ γῆ θὰ μᾶς φανερώσῃ ὄχι μόνο τὰ λείψανα τῶν προσφιλῶν μας καὶ τὰ σημεῖα τοῦ Θεοῦ πάνω σ᾿ αὐτά, ἀλλὰ καὶ τὰ ἅγια Λείψανα τῶν ἁγίων ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ. Ἂν εἶχε ἰσχύσει ἡ καύση τῶν νεκρῶν δὲν θὰ εἴχαμε οἱ πιστοὶ τόσα θαυματόβρυτα ἅγια Λείψανα, οὔτε ἡ ἐνορία μας τὸ ἱερὸ Λείψανο τοῦ ἁγίου Νικολάου Ἀρχιεπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ τόσο θαυματουργοῦ Πατέρα μας.

Τὸ συμπέρασμα βγαίνει ἀβίαστα
Τὸ πρόβλημα ποὺ ἔντονα συζητεῖται ἀπὸ ἀνθρώπους ἐκτὸς Ἐκκλησίας δὲν ἀφορᾶ τὸν λαό μας. Ἀφορᾶ μόνο τοὺς ἴδιους. Δὲν πιστεύουν στὴν Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, ἀλλὰ μόνο στὴν... καθαριότητα τῶν πόλεων! Καὶ θέλουν νὰ κάνουν καὶ τὸν πιστὸ λαὸ νὰ... χαζέψῃ σὰν κι᾿ αὐτοὺς καὶ νὰ κάψῃ τὸ σῶμα του γιὰ χάρη τοῦ πολιτισμοῦ τῶν ἀνθρώπων τῆς «πυρκαγιᾶς». Ὁ λαός μας στὴν πλειοψηφία του δὲν θὰ ἀκολουθήση ἀνθρώπους τῆς «πυρκαγιᾶς» γιατί σέβεται καὶ διστάζει νὰ κάψῃ ἀκόμη καὶ μιὰ φθαρμένη χάρτινη εἰκονίτσα. Πολὺ περισσότερο δὲν θὰ διανοηθῆ νὰ κάψῃ ποτὲ τὴν σφραγισμένη μὲ τὸ ἅγιο Βάπτισμα καὶ ποτισμένη μὲ τὸ Τίμιο Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας ἔμψυχη Εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, τὸ σῶμα του!

π. Βασίλειος Βολουδάκης
 
Ἐδημοσιεύθη στὸ περιοδικὸ Ἐνοριακὴ Εὐλογία, ἀρ. Τεύχους 43, Φεβρουάριος 2006
Περιοδικὴ Ἔκδοση τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου Πευκακίων (ὁδοῦ Ἀσκληπιοῦ)

Πηγή : Νεκτάριος

17 σχόλια:

Γιώργος είπε...

Θα είναι σκλήρό και απότομο αυτό που θα πω αλλά πρεπει να το πώ.Όλοι οι καμενοι νεοέλληνες που μυρικάζουν τα της αθειστικής δύσεως θα πάνε να καούν.Αν υπάρχει καποιος συνετός και σώφρονας άνθρωπος αυτό δεν θα το κάνει.Όμως οι νεοέλληνες και οι κατ'επίφασην ορθόδοξοι ότι δουμε στο εξωτερικό θα πάμε να το πραξουμε.
Δεν συνειδητοποιούμε ότι τα σωματα μας είναι ναός του αγίου Πνευματος και με αυτά θα αναστηθούμε στην έσχατη ημερα.Δεν πολυπιστευουμε στην Ανάσταση των Νεκρών και θελουμε να έχουμε την ζωή των ζώων.Όσοι θελουν να καούν ας καούν αλλά όρθόδοξοι χριστιανοί δεν θα είναι.

Καλό σου βραδυ Ε.Π.

Υ.Γ.Αν θελεις διαβασε και την μελέτη του φίλου μου Βασίλη Κουνάλη είναι πολύ ειδικευμενη για την καυση των νεκρών.

Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου είπε...

Συγχαρητήρια για την ανάρτηση!

ΑΔΗΣ είπε...

Είμαι αντίθετος στην καύση του
Θεϊκής εμπνεύσεως και κατασκευής
ανθρωπίνου "σαρκίου" ή "σκεύους.
Επίσης στην αρπαγή του πλακούντα
μέσα απο τις κλινικές για την
παρασκευή καλλυντικών και χρήση
βλαστοκυττάρων.

Χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω την
σπουδαιότητα της αναρτήσεως, να
σημειώσω οτι εν μέσω κρίσεως οι
εντεταλμένοι της συγχίσεως (και
αναφέρομαι σε πολιτικούς-αυλικούς)
φέρνουν παράπλευρα θέματα ωστε να
δημιουργήσουν σύγχιση στην κρίση
μας. Έχει παρατηρηθεί οτι μόνον
εν μέσω συγχίσεως καταλλύθηκαν τα
όποια Κράτη.

Ε είπε...

Γιώργο, όποιος δεν πιστεύει στην μεταθάνατο ζωή, φυσικά και δεν τον πολυνοιάζει τι θα απογίνει το σώμα του οταν πεθάνει..

Εμείς όμως που πιστεύουμε στον Τριαδικό Θεό και στην αιωνιότητα δεν αποδεχόμαστε μια τέτοια πράξη..

Καλό βράδυ.

ΥΓ. Το κείμενο του κ. Κουνάλη που μου προτείνεις που μπορώ να το βρώ?

Ε είπε...

Σαλογραία καλώς ήρθατε!

Σας ευχαριστώ

Ε είπε...

Αγαπητέ ΑΔΗ συμφωνώ μαζί σας.

Όσον αφορά την σύγχυση με τα "παράπλευρα θέματα" που αναφέρετε.. θέλω να διευκρινίσω οτι ΔΕΝ επιλέγω σκόπιμα τα διάφορα θέματα ώστε να αποπροσανατολίσω τους αναγνώστες απο τα σημαντικότατα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Πατρίδα μας όλο αυτό το διάστημα!
Η οικονομική κρίση της Ελλάδας μας, με απασχολεί και μάλιστα πολύ. Γι΄αυτό άλλωστε έχω μέσα στα αγαπημένα ιστολόγια μου πάρα πολλά blog τα οποία μας κρατάνε συνέχεια ενήμερους για το θέμα αυτό. Αλλα και πάνω αριστερά στο " Με αγάπη " μπορείτε να διαβάσετε ποιά είδηση θεωρώ Σημαντική που πρέπει όλοι να γνωρίζουμε..

Καταλαβαίνω οτι αναφέρεστε σε "πολιτικούς-αυλικούς" απλά κι εγώ διευκρινίζω - ξεκαθαρίζω την θέση μου.

ΥΓ Τα θέματα που επιλέγω είναι για να αφυπνιστούμε και να αναλογιστούμε κάποια στιγμή πως η κατάντια που βρίσκεται τώρα η Ελλάδα ίσως και να μας αξίζει.. ίσως ο Θεός την επιτρέπει για σωφρονισμό.. αφού έχουμε ξεφύγει πολύ.. πρέπει να αναλογιστούμε τις πράξεις μας και την σημασία που πρέπει - επιτέλους - να έχει το ΗΘΟΣ στην ζωή μας.

Θα χαίρομαι να λαμβάνω και στην συνέχεια τα σχόλια σας..

Καλό βράδυ!

Χαρμολύπη είπε...

Δεν με ενδιαφέρει κι ας κάψουν το κουφάρι μου, κι ας πεταχτεί σε απόκρυμνα βράχια να το φάνε τα θηρία τα άγρια, με ενδιαφέρει να καώ ζωντανή από την αγάπη Του ώστε να μην απομείνει τίποτα για να προβληματίσει τους εναπομείναντες...... ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΛΑΜΠΑΔΕΣ ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΕΣ για να μην μας απασχολούν τέτοια «κοινωνικά φαινόμενα». Μήπως λίγοι μάρτυρες έγιναν παρανάλωμα της φωτιάς παρά την θέλησή τους? ..... και ολοζώντανοι!!!!
Ας μην ξεχνάμε πως είμαστε όλοι μας υπεύθυνοι για την μη διάδοση του Ευαγγελίου και των λόγων του Χριστού μας. Θα λογοδοτήσουμε για τα αδέλφια μας τα πλανεμένα, τα ανυποψίαστα, για όλα όσα δεν τους χαρίσαμε απλόχερα την αγάπη Του με τις πράξεις μας. Είμαστε υπεύθυνοι και για αυτήν την κατάντια. Εμείς οι λεγόμενοι χριστιανοί που μόνο με έναν λόγο μας ή μιά θερμή μας προσευχή θα μπορούσαμε να αγγίξουμε και να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο όλους τους αγαπημένους μας. Αλλά δεν το κάνουμε....... Εμείς.....

ΑΔΗΣ είπε...

Το οτι μας αξίζει, ναί συμφωνώ και
πιστεύω οτι είμαστε Ανάξιοι.
Πρέπει να πέσει ο σπόρος και να πεθάνει για να καρπίσει.
Για τα παράπλευρα θέματα δέν είναι υπεύθυνος κανείς πέραν των κεφάλων (χωρίς το εγ-) που έχουν την εντύπωση οτι είμαστε ήδη ΜΑΖΑ χωρίς δική μας ΚΡΙΣΗ. Καμμία ευθύνη ούτε υπονοούμενο εναντίον σας που τόσο άξια προσοχής και πνευματικότητος θέματα αναρτείτε.

Ε είπε...

Αγαπητή Χαρμολύπη καλώς ήρθες!

Συμφωνούμε στο ότι πάρα πολλοί άνθρωποι στο διάβα των αιώνων πέρασαν μαρτυρικά βασανιστήρια προκειμένου να τιμήσουν την Πίστη τους στον Τριαδικό μας Θεό.

Όσον αφορά όμως την καύση των νεκρών που κάποιοι επιθυμούν χωρίς λόγο..πρέπει να γνωρίζουμε αυτό που είπε ο ίδιος ο Χριστός: Ὁ Ίδιος μᾶς ἔδειξε τὸν κόκκο τοῦ σίτου, ποὺ τὸν παρομοίωσε μὲ τὰ σώματά μας καὶ μᾶς ἐξήγησε ὅλη τη διαδικασία ποὺ θὰ ἀκολουθηθῆ μέχρι τὴν κοινὴ Ἀνάσταση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Μᾶς εἶπε ὅτι ὁ σίτος, τὸ σῶμα μας, πρέπει νὰ σπαρῇ ὅταν πεθάνῃ, νὰ σπαρῇ στὴ γῆ, νὰ λυώσῃ, ὅπως ὁ κόκκος τοῦ σίτου ποὺ λυώνει, καὶ ὕστερα, νὰ ἀναστηθῇ ἔνδοξο τὸ σῶμα μας, σὰν τὸ στάχυ ποὺ ἀνατέλλει ἔνδοξο καὶ κατάκαρπο ἀπὸ τὸν λυωμένο καὶ ἀφανισμένο κόκκο τοῦ σιταριοῦ!

Όταν ο ίδιος ο Χριστός μέσα απο τις Γραφές μας αφήνει τέτοια εντολή..εμείς τί μπορούμε να πούμε..?

Μακάρι αυτό το: " Δεν με ενδιαφέρει κι ας κάψουν το κουφάρι μου, κι ας πεταχτεί σε απόκρυμνα βράχια να το φάνε τα θηρία τα άγρια.." να μπορέσουμε να το πούμε ,εάν και όταν, χρειαστεί να μαρτυρήσουμε για την πίστη μας στον Θεό.

Έχεις δίκιο οταν λές οτι: " είμαστε υπεύθυνοι για την μη διάδοση του Ευαγγελίου και των λόγων του Χριστού μας" Ο καθένας μας όσο και όπως μπορεί, ας αγωνιστεί, με τον λόγο αλλά και με την πράξη για να οδηγηθούν όλοι στην Αγάπη του Θεού μας.

Να είσαι καλά! Καλό βράδυ.

Ε είπε...

Ἂν εἶχε ἰσχύσει ἡ καύση τῶν νεκρῶν... http://pentapostagma.blogspot.com/2010/06/blog-post_1618.html

Ε είπε...

Αγαπητέ Άδη διάβασα το "Ανάξιοι" αλλά και πολλές άλλες αναρτήσεις σας..κάνετε καταπληκτική και πολύ ιδιαίτερη δουλειά στο blog σας! http://seegreek.blogspot.com/

ΑΔΗΣ είπε...

Αυτά που ανέφερε η Χαρμολύπη μου
θυμίζουν πολυ΄την απόλυτη και
έμπρακτη ταπείνωση των Ερημιτων.
Το σημείο επαφής που αναπτύσουν
οι Ασκητές με το Θείο πάντα έχει
να προσθέσει ή να αναπτύξει λίγο
περισσότερο τα λεγόμενα του Ιησού
αφού Αυτός είναι και η αιτία της
απομόνωσής τους. Το σώμα τους το
αντιμετωπίζουν ως φυλακή ή ως το
βάρος που τους χωρίζει απο τον Θεό.
Αλλα είτε τα λόγια τους έμειναν
άγνωστα, είτε το προτίμησαν, είτε
απο την επίσημη Εκκλησία να μήν
συμπεριελήφθησαν στους βίους Των
Νεοφανών Αγίων.

angel είπε...

Kαλημέρα.

Είμαστε χριστιανοί ορθόδοξοι. Στην ορθοδοξία εδώ και χρόνια ολόκληρα είχαμε μάθει να θαύουμε τους νεκρούς μας.

'Ισως, να συζητάμε αυτό το θέμα περί κάυσεως των πτωμάτων γιατί δίνουμε περισσότερη σημασία στο σώμα ακόμα και την στιγμή του θανάτου, παρά στην ψυχή μας.

Το λογικό ήταν και είναι σε όλη μας την ζωή να προσπαθούμε για το καλύτερο της ψυχής μας.

Υπάρχουν ορθόδοξοι που κάηκαν μετά τον θάνατό τους, χωρίς να ήταν δική τους επιλογή. Τι γίνεται με αυτούς τους ανθρώπους; ΄Αραγε ο Θεός θα δει αν κάηκε το πτώμά τους ή όχι; ΄Η θα κοιτάξει αν είχαν καθαρή και αγνή ψυχή;

Ε είπε...

@ Φίλε Άδη, πράγματι η αγαπητή μας Χαρμολύπη μας θυμίζει πολυ την έμπρακτη ταπείνωση των Ερημιτών..

Η ταπείνωση αυτή είναι ωφέλιμη πνευματικά, οταν ακολουθεί τον Λόγο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Ας μην ξαχνάμε οτι ακόμα και ερημίτες έχασαν την Βασιλεία του Θεού γιατί μπορεί να μην τους ένοιαζε και να φαινόταν ως ταπείνωση το να καταπονούν το σώμα τους .. αλλά απο την άλλη δεν έκαναν υπακοή στο θέλημα του Θεού..

Θέλω να πώ οτι εμάς μπορεί να μην μας "νοιάζει" τι θα απογίνει το σώμα μας μετα θάνατο.. αλλά ο Κύριος μας είπε οτι πρέπει να μας νοιάζει.. άρα αυτού του είδους η ταπείνωση ίσως να προέρχεται και απο τον πονηρό αφού με "ταπεινό τρόπο" παραβαίνουμε τον λόγο και το θέλημα του Θεού.

Καλό βράδυ.

Ε είπε...

Αγαπητή Angel καλως ήρθες!

Σίγουρα δεν συζητάμε αυτό το θέμα γιατί δίνουμε περισσότερη σημασία στο σώμα παρά στην ψυχή μας..

Ο μοναδικός λόγος που το συζητάμε είναι γιατί απλά ο ίδιος ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, μας είπε οτι: " τὸ σῶμα μας, πρέπει νὰ σπαρῇ ὅταν πεθάνῃ, νὰ σπαρῇ στὴ γῆ, νὰ λυώσῃ, ὅπως ὁ κόκκος τοῦ σίτου ποὺ λυώνει, καὶ ὕστερα, νὰ ἀναστηθῇ ἔνδοξο τὸ σῶμα ".. ετσι εμείς απο ΥΠΑΚΟΗ στο θέλημα του Κυρίου, λέμε οτι είμαστε αντίθετοι στην καύση των νεκρών.

Τώρα.. για τους ορθόδοξους που κάηκαν μετά τον θάνατό τους, χωρίς να ήταν δική τους επιλογή.. Νομίζω οτι δεν χρειάζεται να μας απασχολούν τέτοια θέματα.. ο Θεός μας είναι Θεός Αγάπης και Ελέους και προσωπικά θέλω να πιστεύω οτι για να επέτρεψε Εκείνος να "φύγουν" με τον συγκεκριμένο τρόπο κάποιοι άνθρωποι .. προφανώς αυτός ο τρόπος ήταν ο καλύτερος για την σωτηρία της ψυχής τους..

Την αγάπη μου, καλό βράδυ σε όλους.

ΑΔΗΣ είπε...

Ο κάθε Ερημίτης-Ασκητής έχει
τον Πνευματικό του.
Πηγαίνει, Εξομολογείται και
λαμβάνει οδηγείες κατεύθυνσης.
Θέλω να πώ οτι χωρίς πνευματική
καθοδήγηση στα εμπόδια και στις
απορίες μας εύκολα μπορούμε
εμείς οι άνθρωποι των πόλεων
να μεταβούμε στην πλασματική
και εγωϊστική πλευρά της σκιάς
του παντοδύναμου εαυτού μας.
Και εκεί δέν συνυπάρχει τίποτε,
άλλο πόσο η αρμονία του Θεϊκού
με το ανθρώπινο.

Ε είπε...

Καλησπέρα Άδη.. συμφωνούμε απόλυτα.

Related Posts with Thumbnails


Με αγάπη...